In gesprek met Marcel Copier
Het is 25 graden als ik op het buurthuis afloop. In de schaduw van het gebouw zitten Marcel en Firas gezellig een bakje koffie te drinken. Er wordt druk gewerkt door een schildersbedrijf aan de buitenkant van het wijkgebouw. Alles staat er weer netjes op. Gezien de temperatuur blijven we lekker buiten zitten op het pleintje. Met een mooi uitzicht op de wijk: De zo kenmerkende sociale huurflatjes van de Corellistraat met een splinternieuwe school er tegenover.
Firas is de beheerder van het wijkgebouw. Iedereen uit de wijk kent hem. Maar vandaag wordt hij niet geïnterviewd, vandaag gaat het over Marcel. De grote man met een vriendelijk gelaat draait er een shagje bij. “Dankzij Firas zit ik hier nu. Ik kwam een keer naar het wijkgebouw en hij heeft mij overgehaald. En nu ben ik hier.” Eigenlijk raken we al heel snel en heel makkelijk aan de praat. Beide mannen zijn gezellig en het is een warm welkom.
Maar deze journalist moet natuurlijk wel de orde bewaren en dus stellen we eerst nog onze gouden vraag: 100 dagen zonder vrijwilligers…wat gebeurt er dan volgens jou?
Marcel lacht; “Dan ligt alles op z’n reet. Kun je niks meer doen. Als organisatie ook niet. Er komen hier mensen uit Indonesië, die hebben hier een eettafel eens in de zoveel tijd. Als er geen vrijwilligers zijn kunnen zij hun eettafel hier niet meer houden. Afgelopen week hebben we twee keer de afscheidsmusical van groep acht van scholen uit deze buurt hier gehouden. Dan dus geen afscheidsmusical. En de bingo van de Zonnebloem voor mensen met een rolstoel. Elke patiënt heeft een eigen begeleiding (een vrijwilliger), die kunnen dan dus ook niks meer. Zonder vrijwilligers is er niks.”
Marcel is lang portier/beveiliger geweest bij een luxe jachtbouwer in Harlingen. Dat was mooi werk. Helaas gooide de corona roet in het eten en hield het werk op. “Toen zat ik thuis. En er was helemaal niks. Door de corona mocht je niks. Het was echt een isolement waar je dan in komt” vertelt Marcel. “Toen alles weer een beetje open ging ben ik naar het buurthuis gegaan. Daar had ik een gesprek met Firas. Toen is het balletje gaan rollen.” Marcel gaat vrijwillig aan het werk als fietsenmaker. “Ik had eigenlijk dit helemaal nooit eerder gedaan, maar ik kon het gewoon rustig aan proberen. Ik kom hier graag want het is gezellig en je hebt aanspraak. Omdat ik fietsen kan maken voor de mensen uit de wijk en voor weinig geld maar ik heel veel mensen blij. Dat doet me echt goed.” Hij heeft inmiddels een mooie fietsenwerkplaats in het gebouw. Maar in de toekomst gaat deze naar een echte werkplaats achter het gebouw. ‘Dan is er nog meer plek.’ Voor nu is Marcel even een allround medewerker en iets minder fietsenmaker. “Er zijn wat mensen uitgevallen door ziekte en dan stap ik hier en daar in.” Firas knikt; “Ik ben blij met Marcel en wat hij allemaal kan. Je kunt hem overal inzetten.”
Tussen zijn start bij het wijkcentrum en nu doet Marcel een opleiding als verkeersregelaar. Hij werkt ook een tijd als verkeersregelaar en heeft het naar zijn zin. Maar hartproblemen zorgen ervoor dat hij niet meer kan werken. “Ik heb ernstig hartfalen. Mijn hart doet het nog maar voor 25%. Daardoor heb ik heel veel medicijnen nodig en kan ik eigenlijk niet meer gewoon werken. Ik moest stoppen als verkeersregelaar, heel erg jammer. Het vrijwilligerswerk lukt gelukkig wel omdat ik hier pauze kan nemen wanneer ik wil en dan even kan bijkomen.”
“Ik ben graag hier. Het is hier gezellig en er komen heel veel verschillende mensen. Soms moet je met elkaar communiceren met handen en voeten omdat mensen de taal niet machtig zijn. Maar daar vinden we altijd wel wat op. Ik ben blij dat ik mensen kan helpen, bijvoorbeeld door goedkoop hun fiets te maken. Dan kunnen ze toch weer fietsen.”
Als iedereen de komende 100 dagen vier uur per week vrijwilligerswerk gaat doen dan:
“Ik hoop dat iedereen dan iets gaat doen wat echt nodig is. Gaten vullen. Dan worden er heel veel mensen blij. Voor mij is het noodzaak dat ik hier elke dag ben en iemand bij kan maken bijvoorbeeld met een fiets die ik repareer. Ik ben er voor de mensen uit de wijk, en die hebben niet veel geld.”
Meer informatie over Buurthuis het Westenkwartier of wil je Marcel helpen met fietsenmaken?
MFC Westenkwartier
Verdistraat 1 8915 CD Leeuwarden
058 212 2923